حالا که بی‌پـنـاه شـدم یابن فـاطـمه            مـحتاج یک نگـاه شدم یابن فاطمه

با دست خویش آبروی خویش برده‌ام            بـیـچـارۀ گـنـاه شـدم یـابن فـاطـمـه

تا خواستم زمین بخورم با دعای تو            هر بار رو به راه شدم یابن فاطمه

پـایـان کـار من شـده امـا نـیـامـدی            خـیـره به قـبـلگاه شدم یابن فـاطمه

ای کاش همچنان شهدا وقت رفـتنم            بینم چو قرص ماه شدم یابن فاطمه

اما زمان زمان گریه به غم‌های مادرت            در زمرۀ سـپـاه شـدم یابن فـاطـمه

قدری غم غـریبی مولاست در دلم            سر در مـیان چـاه شدم یابن فاطمه

با که بگویم از غم مظلـومی عـلی            دلـخـون شبـیـه آه شدم یابن فـاطمه

با گریه بر حسین عزیز تو می‌شوم            با آنکـه رو سیـاه شدم یابن فـاطمه

هنگام روضه چشم مرا گریه باز کرد            راهـی قـتـلـگـاه شدم یابن فـاطـمـه

از لطف حـاجت دل ما را روا کنید            ما را مـسـافـر حـرم کـربـلا کـنـید